“In mijn tijd bij ABN AMRO heb ik regelmatig collega’s doorverwezen naar Van Ede & Partners. Soms omdat ze op zoek moesten naar een andere baan, maar ook mensen die een andere rol kregen en daar hun weg in wilden vinden, of die beetje vastliepen in hun carrière en met vragen rondliepen zoals: wat wil ik nou eigenlijk en waar zitten mijn talenten? Dat was ik eigenlijk alweer vergeten, tot ik op een van mijn wandelingen langs de Maas voorbij het kantoor van Van Ede & Partners kwam. Toen dacht ik: wat leuk dat ze hier ook zitten, hoe zou het met ze gaan? Niet lang daarna heb ik een mailtje gestuurd, in de trant van: ik ben Rob, ik woon om de hoek, uit het verleden weet ik dat jullie in een groter verband doen wat ik alleen doe in mijn coachingspraktijk. En vinden jullie het leuk om een keer een kop koffie te drinken? Ik was vooral nieuwsgierig waar Van Ede & Partners mee bezig was, maar stond er ook voor open om weer collega’s te hebben. Om eens te sparren en ervaringen te delen met professionals in de omgeving. Zo is het balletje gaan rollen.”
Ik ben gaan doen wat ik al heel lang deed. Maar dan voor mezelf.
“Bij Aon, ABN AMRO en ten slotte bij Aegon had ik alles wel gezien. Tot en met het aansturen van duizenden mensen. De voorwaarden waren supergoed, maar ik zat ook in een wereld en in functies waar anderen grotendeels voor je bepalen hoe je dag eruitziet en wat je doet. En daar zaten ook veel dingen bij waarvan ik na al die jaren dacht: daar gaan we weer. Ik zag mezelf dat niet tot aan mijn pensioen doen. En toen werd mijn vrouw ziek – in 2019 is ze overleden. Toen heb ik voor mezelf het besluit genomen: ik wil dit niet meer. Ik heb ontslag genomen en ben gaan nadenken: wat wil ik? Wat vond ik de afgelopen 32 jaar echt leuk? Wat wil ik meenemen en waar wil ik niet meer naar op zoek? Dat heb ik voor mezelf opgeschreven, uitgewerkt en tegen vrienden en familie aan gehouden. Die zeiden allemaal: ‘Maar Rob, dit deed je altijd al.’ Dat was het ontwikkelen, begeleiden en coachen van mensen die hulp of een zetje of een spiegel nodig hadden. Iets wat voor mij altijd heel belangrijk was in mijn werk. Dus ik ben eigenlijk gaan doen wat ik al heel lang deed. Maar dan voor mezelf.”
“Ik wilde niet meer werkzaam zijn in de corporate wereld. Ik heb daar een geweldige tijd gehad, maar ik wilde weer de regie hebben. Geen agenda meer die mij leeft, geen 80-urige werkweken meer, zelf kunnen bepalen hoe ik mijn tijd indeel en alleen nog maar bezig zijn met dingen waar ik energie van krijg, waar mijn talenten liggen, waar ik goed in ben. En dat is gelukt. Als ik kijk naar hoe ik nu mijn dagen vul, is dat precies zoals ik dat voor ogen had.”
“Ja, daar kijk ik goed naar. Ik heb gezegd: ik wil geen businesscase in mijn leven meer zien. Alles waar een euroteken in staat, daar zeg ik nee tegen. Ook commissarisfuncties en dergelijke neem ik niet meer aan. Ik wil alleen nog maar met mensen bezig zijn, een-op-een of in teamverband. En zonder me tot de financiële sector te beperken, ga ik liefst met mensen aan de slag bij wie ik mijn eigen ervaringen voor de deel kan inbrengen. Bijvoorbeeld als een jonge ondernemer loopbaanstappen wil maken: hoe doe je dat dan? Wat komt daarbij kijken? Of als een CEO met iemand in de raad van commissarissen maar moeilijk een klik vindt. Ik begeleid ook veel vrouwen naar de top. Daar spelen weer vragen als: hoe werkt dat in zo’n directie met zes mannen en een vrouw? Hoe behoud je in zo’n omgeving je authenticiteit? Mijn ervaring maakt dat ik me snel kan verplaatsen in de problematiek en de issues die deze mensen hebben; ik heb het zelf van binnenuit ervaren. Dat helpt mij dagelijks. En het is voor hen ook prettig.”
“Mijn aanpak is heel autonoom, ik ben van regie neerleggen waar mogelijk, van durf tonen in en verantwoordelijkheid nemen voor je eigen loopbaan, voor je eigen leven. Uitgaan van je kracht en niet focussen op waar je niet goed in bent, maar de tijd nemen om te ontdekken waar je talent ligt en waar je energie van krijgt. Ik heb ook geen probleem om voor mezelf te benoemen waar mijn vragen liggen, wat ik lastig vond, en hoe ik daarmee ben omgegaan. Dat combineer ik met nieuwsgierigheid, intuïtie, goed luisteren en uiteindelijk de juiste vragen stellen waardoor de ander gaat nadenken. Tegelijkertijd ben ik resultaatgericht. Ik wil duidelijk met iemand vaststellen: wat is je doel? Wat is eigenlijk je coachvraag? Ik laat iemand heel concreet een doel formuleren, om daar gedurende de traject dan ook echt naar toe te werken.”
In de hectiek van de wereld van nu, is het belangrijk om af en toe pas op de plaats te maken.
“In de hectiek van de wereld van nu, is het belangrijk om af en toe pas op de plaats te maken, tijd voor jezelf te nemen, daarin durven te investeren. Niet alleen privé maar ook zakelijk. En erbij stil te staan of wat je doet nog wel is waar je blij van wordt. Te vaak moet daarvoor iets gebeuren. Zoals een werkgever die zegt: ‘Ga maar een andere baan zoeken.’ Of iets ingrijpends in de privésfeer. Je gunt niemand die momenten, maar het is frappant dat er dán vaak pas beweging komt. Hoe vaak hoor je niet: als ik met pensioen ga, koop ik een camper. Dan ga ik rondreizen. Een boek schrijven, een taal leren. Er worden zo veel dromen vooruitgeschoven! Terwijl ik denk, ga het nou eens leuk maken in de periode dat je nog werkt. Ga dan ook je talenten gebruiken en plezier beleven. Waarom zou je daarmee wachten? De wereld ligt voor je open. En heb je daar een zetje bij nodig, ga dan eens met een coach praten. Bij Van Ede & Partners helpen we je graag de mogelijkheden te ontdekken, vooral ook in jezelf.”
Rob Spuijbroek
Is werkzaam bij: